Vijay staat op het punt om voor een vrachtwagen te springen als hij een stem hoort. Een voorganger nodigt hem uit voor een gebedssamenkomst. “Dit is Uw laatste kans, God”, zegt Vijay in zijn wanhoop. In dit deel van zijn verhaal lees je over de diepe vrede van Christus én over Gods verhoring op gebed.


We hebben als voormalige hindoefamilie verschillende wonderen meegemaakt die ons bij Jezus hebben gebracht. Mijn vader werd voorganger en mijn moeder een echte gebedsstrijdster. Toen we christen werden, keerde de hele hindoegemeenschap tegen ons. We raakten onze familie en vrienden kwijt. Mijn ouders raakten hun werk kwijt en moesten op straat bedelen om mij eten te kunnen geven. Toen ik een jaar of zeven was, werd ik als kind niet geaccepteerd door andere kinderen uit de buurt. Soms werden er zelfs stenen naar me gegooid. Ik werd ook geschopt.

Merkkleding
In mijn tienertijd was het geloof minder belangrijk voor me.  Ik herinner me dat ik wel de liederen meezong in de kerk en diensten begeleidde op het drumstel. Maar als het gebedsmoment aanbrak, nam ik de benen om elders vertier te zoeken. Ik was met andere dingen bezig. Ik wilde op school goed presteren zodat ik later een goede baan zou krijgen en veel geld kon verdienen. Maar in het tweede jaar van mijn studie merkte ik dat ik geen vrede kende in mijn hart. Alles ging goed, maar ik vroeg me wel af: Wat levert het me op als ik een goede baan heb, in prachtige merkkleding rondloop en een mooie motor of auto kan kopen? Wat is het nut ervan? Wat is eigenlijk het doel van mijn leven? Deze vragen beheersten mijn gedachten. Ik sprak erover met mijn moeder. Ze zei: ‘God roept je, mijn kind. Al voor dat je geboren werd, hebben we je aan God gegeven, voor Zijn Koninkrijk.’



Vasten
Het bracht me in de war en ik moest veel huilen. Ik besloot om drie dagen te vasten. Mijn ouders hadden me geleerd: Als je vast, kan God op een bijzondere manier tot je spreken. Drie dagen lang heb ik niet gegeten. Ik dronk slechts één liter water per dag. Drie dagen lang sloot ik me op in mijn kamer en bad: “Heere, spreek tot mij! Wat is het doel van mijn leven? Waarvoor ben ik hier op aarde? Wat is de weg in het leven die ik moet volgen?”

Na drie dagen intensief bidden, had God echter niet tot me gesproken. Toen trok ik de conclusie: God wil mij niet en Hij houdt ook niet van me. Ik voelde me waardeloos en besloot daarom om zelfmoord te plegen. Ik heb het naar God uitgeschreeuwd: ‘U spreekt niet tot mij, dus waarom zou ik verder leven?’ Ik ben naar de snelweg gelopen en zei: 'God, ik kom eraan om met U te vechten.' Ik had alles bij God neergelegd, maar Hij reageerde ook toen niet.

Vertwijfeld wachtte ik op het moment dat er een grote vrachtwagen of bus voorbij kwam rijden, zodat ik ervoor kon springen en op die manier een einde aan mijn leven kon maken. Precies op dat moment kwam er een man naar me toelopen. Het bleek een voorganger te zijn. Hij zei: ‘God heeft gezegd dat ik jou moet aanspreken. Ik ken je niet en jij mij ook niet. Ik wilde eigenlijk een andere weg nemen, maar God maakte betraande ogen. Morgenavond hebben we in de kerk een bijeenkomst van vasten en gebed. Als je daar naartoe komt, zal er iets gebeuren. Dit heeft God tegen me gezegd.’ Hij legde me uit waar die bijeenkomst zou zijn. Ik dacht erover na en zei tegen God: ‘Ik zal er naartoe gaan, maar dit is wel Uw laatste kans.’

Tornado
De volgende avond ben ik naar die kerk gegaan. Het was maar een kleine groep mensen, minder dan tien. Tot twaalf uur werd er gezongen tot eer van God.  Iedereen ging bidden en ik deed ook mee. Van twaalf uur in de nacht tot vier uur in de ochtend heb ik op mijn knieën gelegen.

Tijdens het bidden kon ik mijn emoties niet onder controle houden. Ik moest aanhoudend huilen. Gedurende het gebed zag ik mijn leven als een film voorbijtrekken. Alles wat ik had gedaan en gedacht, ook de fouten die ik had gemaakt. De tranen bleven maar over mijn wangen stromen. Ik riep het uit: ‘Het spijt me, Heere, ik heb gezondigd, ik heb er berouw over.’  Zo’n drie of vier uur ging dit door en trokken alle beelden uit mijn leven aan me voorbij. Op een bepaald moment hoorde ik in mijn hoofd een donderend geluid met heel veel wind erbij. Het deed me sterk denken aan een tornado.

Opnieuw ging ik op mijn knieën. Ik sloot mijn ogen en ging Jezus loven en prijzen. Ik pleitte op het bloed van Jezus. Na vijf minuten stierf het donderende geluid weg en alles werd rustig. Ik ervoer een diepe vrede in mij. Toen hoorde ik een liefdevolle stem zeggen: ‘Mijn kind, vandaag kies ik jou als mijn dienaar. Naar welke overheden je ook zult gaan, je zult als een stevige pilaar voor hen staan. Ik kies jou vanaf deze dag.’ Toen hoorde ik de tekst uit Jeremia. 1 vers 18: ‘Want zie, ik stel u heden aan tot een versterkte stad, tot een ijzeren pilaar en tot bronzen muren, tegen heel het land, tegen de koningen van Juda, tegen de vorsten, tegen zijn priester en tegen de bevolking van het land.’ Dit was een keerpunt in mijn leven.”

Na de gebeurtenis in de kerk, ben ik naar de universiteit gegaan, heb ik mijn studentenkaart ingeleverd en mijn studieboeken aan mijn vrienden gegeven. Veel mensen reageerden erg verbaasd en zeiden: ‘Maar Vijay, je hebt je studie bijna afgrond, waarom stop je er nu mee? Als je je studie netjes afrondt, kun je een goede baan krijgen. Je bent een erg goede student.’ Mijn antwoord schokte velen. Ik vertelde dat ik mijn levensdoel gevonden had. God had me uitgekozen en ik wilde daarom geen tijd verspillen. In Psalm 113 vers 7 en 8 lezen we dat God de geringe opricht uit het stof, de arme verheft uit het vuil, om hem te doen zitten bij edelen, bij de edelen van Zijn volk. Hij is de Verlosser en de grote God. Ik had de Waarheid gevonden en daar had ik genoeg aan.



Terugtrekken
Nadat ik al mijn spullen op de universiteit had ingeleverd, nam ik veel tijd om te bidden. Naast het lezen van de Bijbel, las ik ook veel boeken over het hindoeïsme, het geloof van mijn voorouders. Binnen het hindoeïsme zijn miljoenen goden. Als ik het Evangelie wilde brengen onder hindoes, moest ik goed weten wat ze precies geloven. Zo’n acht maanden heb ik me teruggetrokken om te bidden en de Bijbel te lezen. Ik sliep maar drie of vier uur per nacht. Dat was ook echt een verandering. Vroeger kon het zomaar gebeuren dat ik vijftien uur op m’n bed lag. Nu had ik zo’n groot verlangen om de Bijbel te lezen! Het gaf me energie en ik werd door het lezen van de Bijbel bemoedigd. In elk hoofdstuk dat ik las, leerde ik wat nieuws.

Na acht maanden had ik een goede basiskennis van de Bijbel. Toen begon ik het Evangelie te delen met mijn vrienden en mensen in mijn omgeving. Ik werd gevraagd om in kerken mijn getuigenis te delen. Het aantal uitnodigingen om te spreken, groeide explosief.

Visioen
Ik vertelde hoe ik het woord van God had gehoord en hoe dit mijn leven heeft veranderd. Velen zien studeren, een goede baan krijgen, veel geld verdienen of een mooie auto kopen als hun levensdoel. Maar de Bijbel leert dat vanaf het moment dat je de baarmoeder uitkomt er maar twee opties zijn: of je gaat naar de hemel of je gaat naar de hel. Als je naar hemel wilt, is er maar één weg: Jezus Christus.

Mijn ouders stimuleerden me om veel te prediken en het Evangelie te delen. Ik wilde echter wel graag onderscheidend zijn in het werk in Gods Koninkrijk. Er zijn al heel veel voorgangers in steden en dorpen. Ik bracht het in gebed bij God en zei: ‘Alstublieft, geeft U mij een andere weg.’ God gaf mij toen een visioen waarin ik op een donkere plek was waar wilde dieren rondlopen. Ook zag ik heel veel bomen die dicht op elkaar staan. De mensen in het visioen woonden in hutjes zonder elektriciteit en kookten op een open vuur. Ze hadden weinig kleren aan en waren aan het jagen met pijl en boog. Als hoofdbedekking droegen ze bladeren op hun hoofd.

Voor mij was het duidelijk dat God een roeping voor me had om het Evangelie te brengen aan mensen in tribale, onbereikte gebieden. Ik deelde het visioen met mijn vader en vervolgens ben ik me gaan voorbereiden op mijn eerste reis naar de jungle.”

Na acht maanden voorbereiding besluit Vijay naar de jungle te gaan van Nallamalla. Dit gebied ligt in de Indiase deelstaten Andrah Pradesh en Telangana. Zijn vader en een vriend reizen mee. Vijay vertelt hoe ze tijdens verschillende bezoeken contact maken met de bewoners – die aanvankelijk uit angst voor hen in de bomen klimmen.


De eerste keer dat we het gebied bezochten, hebben we het Evangelie niet gedeeld. Ons doel was om kennis te maken met de mensen. We waren vooraf gewaarschuwd: Als ze je te pakken krijgen, zullen ze je in elkaar slaan. Dat had ik in mijn oren geknoopt.

Het laatste stuk van de tocht ben ik samen met een vriend op de fiets door de jungle gegaan. Een lokale voorganger die de omgeving goed kent, reisde mee. Hij benadrukte dat we niet het Evangelie moesten delen, want dan zouden we in elkaar worden geslagen.

Journalist
We maakten een tocht door heuvelachtig gebied. Mijn vriend is erg groot en sterk en zijn imposante postuur maakte op de mensen in de jungle veel indruk. Ze dachten dat hij een politieagent was. Toen ze hem zagen, klommen ze in de bomen en bekeken ons van een afstand. We stelden ons voor als gewone bezoekers en maakten gebedswandelingen om te bidden voor de mensen in het gebied. Toch wilde ik meer doen en ik zei tegen de lokale voorganger dat ik het Evangelie wilde brengen. Opnieuw waarschuwde hij ons dat dit erg gevaarlijk is. Ik ging daar tegenin en reageerde: ‘Nee, ook als het erg gevaarlijk is, kan God een weg maken.’ Na een maand ben ik teruggegaan, samen met mijn vader en een paar lokale mensen met wie ik contact had. We begonnen heel voorzichtig iets van het Evangelie te delen met de vier dorpsleiders.

Ik deed me voor als journalist die nieuwsgierig was naar de lokale manieren en gebruiken. Dit werkte goed en ik bouwde een warm contact met de mensen op. We namen dekens en een aantal sari’s mee als geschenk. Op die manier ontstond er een hechte vriendschap met mensen.  

Stenen Beelden
Ik vertelde hun dat ik ook een hindoeachtergrond heb en dat hielp om erg close met ze te worden. Ze waren in de veronderstelling dat we belangrijke hindoepriesters waren. Na vier dagen begon ik vragen te stellen over hun manier van aanbidding en zei: ‘Denk je echt dat er wat gebeurt als je neerknielt voor deze stenen beelden?’ Toen ik de vraag stelde, zag ik ze nadenken en ik vervolgde: ‘Vroeger waren wij erg toegewijde hindoes, maar nu weten we wie de ware God is.’

Ik vertelde dat in hindoegeschriften over Jezus wordt gesproken. Naast de veda’s (heilige hindoeteksten) heb je purana’s, oude hindoegeschriften waarin Jezus wordt genoemd. In één van de purana’s staat geschreven dat de ware God naar de wereld komt en Zijn bloed zal geven. Ik legde uit dat deze profetie in de Bijbel is vervuld in de persoon Jezus Christus. Al voor dat Jezus naar de aarde kwam werd in de hindoegeschriften over Jezus gesproken! Ze waren erg verrast toen ik ze dit vertelde.

Ik ging de hele Bijbel met ze door, van Genesis tot Openbaring, en legde uit hoe de zonde in wereld is gekomen en vertelde over de komst van Jezus. Ik legde ook uit waarom we als mensen moeten sterven en waar we dan naartoe gaan. Ik heb een uur gesproken en toen wilden alle vier de dorpsleiders zich laten dopen! Nu, anderhalf jaar later, is er in het dorp een kerk met zo'n tachtig mensen.

Vijay bezoekt al jaren verschillende tribale gebieden in India. Meerdere keren wordt hij bedreigd en ook kent hij momenten van ontmoediging. Vijay vertelt in dit vierde deel hoe hij, vlak voor een bijeenkomst, smeekt of God wil helpen: ‘Heere, als ik het met mijn eigen wijsheid en kennis moet doen, zal er niets gebeuren.’


Wonderwel hebben we tijdens de eerste vier evangelisatiecampagnes niet met situaties te maken gehad waarin we bedreigd werden. Dit was wel het geval toen we naar de deelstaat Odisha reisden.

Zwaard
Toen we daar in de jungle liepen, kwam er opeens een vrouw tevoorschijn met een zwaard. Ze stak het in onze richting en zei dreigend: ‘Wie heeft jullie toestemming gegeven om hier te spreken over de God van de blanke mensen? Ik zei vol overtuiging: ‘We zijn niet gekomen om de God van de blanke mensen te brengen, maar een boodschap van de God van de hele wereld.’ Toen waarschuwde ze: ‘Als jullie niet teruggaan, dan vermoorden we jullie. Mijn zwaard is erg scherp, het zal zonder moeite jullie hoofd van je romp scheiden.’ Ze dreigde om de mannen uit haar dorp erbij te halen. Ik antwoordde: ‘We zullen het Evangelie van Jezus delen.’  Ze droop af.

Ik denk dat ze zelf ook wel een beetje bang was omdat we met een grote groep van dertig man waren. Sommigen uit onze groep waren angstig geworden en wilden liever naar huis. Ze zeiden: ‘Broeder, we hebben een vrouw en kinderen thuis.’ Ik heb ze de keuze gelaten om de missie af te maken of om terug te gaan.

Uiteindelijk hebben ze er allemaal toch voor gekozen om door te gaan. Het was ook niet makkelijk om alleen terug te keren. Er leven wilde dieren in de jungle die je kunnen doden, dus alleen teruggaan bracht ook grote risico’s met zich mee.

Verblind
We zetten onze tent op, kookten en gingen daarna slapen. In de nacht kan het in de jungle erg koud zijn, soms zakt de temperatuur zelfs onder nul. Ik ben opgestaan en heb achter de tent een vuur gemaakt om mezelf te verwarmen. Na een uur zag ik door de vlammen heen twee mannen met geweren richting onze tent lopen. Ik schrok  enorm en dacht: ons laatste uur heeft geslagen. Ik was ervan overtuigd dat de mannen uit het dorp kwamen waar de vrouw woonde die ons had bedreigd. Vervolgens zag ik de mannen in onze tent kijken, maar ze konden mij niet zien omdat de vlammen van het vuur erg hoog waren. Verschillende keren keken ze in de tent, maar vervolgens draaiden ze zich weer om en liepen het bos weer in. Ik geloof dat God hun ogen heeft verblind, waardoor ze de mannen in de tent niet gezien hebben. Ik heb er toen voor gekozen om het verhaal niet met de groep te delen omdat ik ze niet angstig wilde maken.



Doof en blind
Om een goede relatie met de bevolking op te bouwen, zijn we gestart met het opzetten van een medische post. Dat was ook de reden dat we toestemming kregen om te komen. We verstrekten medicijnen aan mensen die erg arm zijn. Tijdens deze campagne hebben we de groep opgesplitst in kleine teams. Drie mensen waren betrokken bij de medische post en drie anderen deelden het Evangelie. Weer drie anderen baden voor zieke mensen. God gebruikte wonderen om de harten van mensen te veranderen.

In de avond was een grote bijeenkomst georganiseerd die door zo’n tweehonderd mensen werd bezocht. Ons team heeft voor iedereen gebeden. Er was een man aanwezig die al zesentwintig jaar niet kon spreken vanwege een verlamming in zijn mond. Daarnaast was hij ook doof en blind. Een van onze teamleden heeft gebeden en de man is helemaal genezen. Tijdens de bijeenkomst heeft hij zijn getuigenis gedeeld. Een andere vrouw had kanker in een vergevorderd stadium. Haar neus was zo sterk door de kanker aangetast dat die zwart was geworden. Mijn ouders hebben het Evangelie met de vrouw gedeeld en ze is in Jezus gaan geloven. Ze is nog niet volledig genezen, maar haar situatie is sterk verbeterd vergeleken met de toestand vóór haar bekering. Mijn boodschap is dat God wonderen kan doen, maar een wonder mag niet de basis zijn van je geloof. Een wonder kan je leven misschien tien of twintig jaar verlengen, maar uiteindelijk sterven we allemaal. Stel alleen je vertrouwen op Jezus en het Woord van God. Alleen dan ontvang je hemelse vrede.

Wijsheid
We begonnen de bijeenkomst met muziek en zongen liederen. Toen de muziek begon, kwamen de mensen massaal uit hun huizen. Ze renden naar de plek waar de muziek vandaan kwam. In de steden moet je vaak erg lang wachten tot er mensen komen, maar hier kwamen de mensen meteen rennend naar ons toe. Ik keek zelf op afstand toe en liet lokale voorgangers zingen en muziek maken. Ik bleef op afstand om te bidden en om mezelf geestelijk voor te bereiden. Ik bad: ‘Heere, als ik het met mijn eigen wijsheid en kennis moet doen, zal er niets gebeuren. Maar als U door mij heen werkt, zullen er grote dingen gebeuren. Geeft U de wijsheid om op een goede manier met deze mensen in contact te treden.’ Na dit gebed ervoer ik vrede in mijn hart en toen hoorde ik dat het zingen was afgelopen. Ik stapte uit de auto en heb het Evangelie gedeeld. Ik heb zo’n vijfendertig minuten gesproken en heb verteld over de liefde van God.

De dagen voorafgaand aan deze bijeenkomst hadden mijn ouders huis aan huis het Evangelie met de mensen in het dorp gedeeld en ook voor mensen gebeden. Ik vertelde dat Jezus naar de aarde is gekomen om mensen van de zonden te verlossen. In de tijd van Noach was de aarde vol met zonde. God heeft de aarde gereinigd door de zondvloed. Alleen Noach en zijn familie werden gered, maar de zonde bleef doorgaan. Jezus kwam naar de aarde om ons van de zonde te verlossen. Alleen door Hem hebben we toegang tot de hemel.  

Spijt
Na afloop van mijn toespraak stonden honderd mensen op omdat ze gedoopt wilden worden. Verschillende mensen moesten ook hard huilen. Ik ontmoette een vrouw die huilend riep: ‘O Heere, ik heb zo’n spijt over wat ik heb gedaan. Ik wil mijn leven aan U geven. Alstublieft, aanvaardt u mij.’ Dit is echt een groot wonder.
  
Jezus zegt: 'Wie in Mij gelooft, zal de werken doen die ik doe ook doen, en hij zal grotere doen dan deze, want ik ga heen naar Mijn Vader.' (Joh. 14:12) We hebben een machtige God, die ons de kracht geeft om grote wonderen te doen.

De Bergrede van Jezus spreekt me altijd erg aan. Daar zegt Jezus dat mensen je zullen vervolgen vanwege Zijn Naam. Jezus zegt dat dit het geval is tot de laatste dag wanneer Hij terugkomt. Tot die tijd moeten we trouw zijn aan Hem, daarna zullen we de beloning ontvangen.

Met mijn boodschap en getuigenis wil ik iedereen bemoedigen. Het staat vast dat iedereen zal sterven, maar als we sterven voor Jezus, dan geeft dat een doel aan ons leven. Daardoor hoeven we niet bang te zijn.