Nadat Homayoun tot geloof in de Heere Jezus was gekomen, vertelde hij anderen over Hem. Hij was behoedzaam - een belangrijke eigenschap in Iran - en zo leidde hij ook de kleine gemeente die ontstond. Fluisterend, haast onzichtbaar.
Maar, de zon laat zich niet eeuwig verbergen nietwaar? Op een of andere manier werden de lichtstralen opgemerkt die Homayoun verspreidde.
In de gevangenis
Een inval. Een rit. Een deur in het slot. Opeens was alles anders. Gelukkig was Homayoun niet alleen. Met een paar lotgenoten besloot Homayoun dat dit 'nieuwe normaal' hem niet zou stoppen. Het goede nieuws van Jezus zou ook in de gevangenis worden gedeeld. (En hij zag een groot voordeel: hij zou niet langer 'bedekt' en 'stiekem' hoeven te spreken.)
"Eerst dacht ik dat ik deze gevangenschap verdiende vanwege mijn zonden."
Zo begon het licht te schijnen in de Iraanse cellen. Homayoun en de andere christenen vertelden gevangenen over Jezus. Vele van hen maakten wegwerpgebaren, sommigen dreigden en slechts enkelen luisterden. Maar die enkelen waren het waard. Sterker nog, Jezus alleen was het waard en dat maakte dat Homayoun volhield.
Bijbel met 344 verzen
In de gevangenis hadden de christenen geen Bijbel. Houmayoun en zijn broeders verzamelden papier en schreven alle bijbelteksten op die ergens in hun geheugen rondzwierven. Een soort van de-bijbel-in-334-verzen.
"De gevangenis zette mij op mijn nummer, maakte mij nederig"
Ze vroegen daarnaast familieleden om Engelse brieven te schrijven met de tekst van de bijbelboeken. Deze vorm werd door de bewakers - die het Engels niet beheersen - niet doorzien. Deze bijbelboeken werden tientallen keren overgeschreven en verspreid onder medegevangenen.
Homayoun schreef in de gevangenis alle bijbelteksten op die hij zich kon herinneren"Op mijn nummer"
Vier jaar lang leefde Homayoun zo in een kleine wereld, met een slot op de deur. Een periode van zoektocht, ontdekking en zegen, zo vertelde hij later: "Eerst dacht ik dat ik deze gevangenschap verdiende vanwege mijn zonden. Maar later begreep ik dat dit niet zo is. God gebruikte deze periode van lijden tot verheerlijking van Zijn Naam.
De grootste verandering die de gevangenschap teweegbracht, is de afbraak van mijn trots. Wij Iraniërs zijn vrij arrogant. De gevangenis zette mij op mijn nummer, maakte mij nederig. Ik zeg niet dat ik nu nederig ben hoor! Maar ik ben wel degelijk ten goede veranderd."
Waarom Houmayoun mij inspireerde?
Gehoorzaam blijven aan Jezus, ongeacht de de omstandigheden van je leven.
Trouw zijn, ongeacht de vragen en onzekerheid die op je af komen.
Door de coronacrisis gaan veel dingen opeens anders dan vroeger en dat vraagt om aanpassingsvermogen. Homayoun leert mij anders kijken naar het nieuwe normaal. Alsof hij zegt: "Ga door met wat je deed, want niet alleen je roeping blijft dezelfde. Je Redder ook."
