Brief aan Esther

Lieve Esther, lieve zus,

In je armen draag je een prachtige baby en ondanks dat ik je gezicht niet helemaal zichtbaar is, zie ik je trotse houding. Ik herinner me de momenten dat ik mijn baby zo op de arm droeg. Een wereldje van geluk. Toch zijn de verschillen tussen jou enorm, lieve Esther. Mijn baby werd uit liefde geboren, jouw baby uit haat. Je werd als tienermeisje ontvoerd door Boko Haram en je weet niet meer hoe vaak je bent verkracht. Je weet niet eens wie de vader van je dochtertje is.

De leden van Boko Haram deden alles om jou je geloof af te laten zweren. Eerst door het aanbieden van privileges maar toen dat niet werkte, volgden bedreiging en intimidatie. Jij gaf niet toe. Dat gaf strijd. “Elke dag haatte ik mezelf meer en meer. Het voelde alsof God me in de steek had gelaten. Er waren momenten dat ik zo kwaad was op God… Maar ik kon Hem niet verloochenen. Ik merkte dat ik mezelf steeds herinnerde aan Zijn belofte dat Hij me beslist niet zal loslaten en verlaten (Heb 13:5).”

Toen kwam het moment dat je werd bevrijd door het leger. Wat zal je opgelucht zijn geweest. Wat zal je uitgekeken hebben naar het moment dat je familie je weer in de armen zou sluiten. Je wist toen nog niet dat de grootste afwijzing nog moest komen.

Mijn baby werd verwelkomd door familie en vrienden, jouw baby werd verafschuwd. Je werd het mikpunt van spot en gezien als de ‘Boko-Haramvrouw’. Zelfs je grootouders, bij wie je woont, verachtten je en scholden je uit. Je huilde vaak en voelde je zo alleen. En wat je het ergste vond: ze weigerden je dochtertje Rebecca te noemen. In plaats daarvan verwezen ze naar haar als ‘Boko’.

Wat een pijn! En toch… met Gods hulp kreeg je je leven weer op de rit. Je ging in therapie en vergeeft nu zelfs degenen die je dit hebben aangedaan. Nu, een jaar later na je thuiskomst hebben mensen nog steeds moeite om jou en je dochter te accepteren. Maar ze hebben wel gezien dat je een verandering hebt doorgemaakt. Je hebt innerlijke vrede. En je baby Rebecca is je vreugde en lach ondanks al het verdriet.

Lieve Esther, ik kan niet meer zeggen dan dat jouw leven een prachtig getuigenis is. Jij buigt haat om in liefde, jij laat zien hoe groot God is. Ik ben trots op een zus als jij. Ik bid dat God alles in je leven ten goede keert en dat jij en je dochter een geweldig licht laten schijnen in je omgeving.

Liefs, je zus Anneke uit Nederland