Lieve echtgenoot,
Gisteravond heb ik goed geslapen. Toen ik vanmorgen wakker werd, hoorde ik dat je was weggevoerd. Op dat moment ervoer ik vrede in mijn hart, omdat ik weet dat je je al lang geleden hebt voorbereid op deze situatie.
Deze nacht kan ik de slaap niet vatten. Ik weet zeker dat jij het op dit moment ook moeilijk hebt, dus ik zal je vergezellen in je slapeloosheid. Ik wil je een paar dingen vertellen voor het geval je dit zou lezen.
Ik had gehoord dat ze je meestal terugbrengen naar je huis wanneer de huiszoeking plaatsvindt. Ik hoopte onbewust dat ik je bij die gelegenheid even zou zien, maar ze zijn nog steeds niet gekomen. Ik ga niet langer wachten. Ik ben ook niet helemaal niet bang voor ze, integendeel, ik heb medelijden met ze! Ik hoop dat jij dat ook hebt.
"Mijn hart is vol van vreugde en vrede."
Ik weet dat je je zorgen over me maakt, want je hebt gezien hoe zwaar ik het de afgelopen tijd had. Maar het gaat nu heel goed met mij. Ik heb de afgelopen twee dagen meer van God gehouden dan ooit tevoren. Mijn hart is vol van vreugde en vrede. ’s Nachts stromen de tranen vanzelf. Maar niet van verdriet. Het is moeilijk te zeggen wat het precies is. Ik heb er net lang over nagedacht en vraag mezelf af: ‘waarom huil je?’ Ik vroeg mezelf uiteindelijk dit: ‘Ben je niet bereid dit kleine beetje pijn voor de Heere te ervaren?’
Mijn conclusie is: Ik ben bereid. Ik ben bereid omdat ik weet dat deze onbeduidende, kortstondige beproeving niets voorstelt in vergelijking tot de eeuwige glorie die zal komen. Ik ben bereid de prijs te betalen. Dus waarom huil ik? Het kan zijn omdat ik mens ben. Maar je kunt gerust zijn. Huilen is één ding. Stoppen met huilen is iets anders. Ik sta mezelf toe om te huilen, maar ik heb niet het minste beetje wanhoop gevoeld. Zelfs als ik ernaar zoek, vind ik geen radeloosheid. Soms wil ik even wanhopen en een beetje rouwen, maar ik voel het gewoon niet. Dus vergeet het maar. Ik denk dat de Heere mijn wanhoop heeft vervangen door Zijn volheid.
"Zelfs als ik ernaar zoek, vind ik geen radeloosheid."
De kleintjes missen je. Ik zei tegen hen: ‘Het is normaal dat jullie papa missen. Het zou gek zijn als je hem niet zo missen. Als je hem mist, mis hem dan.’ Kleine Di zei toen meteen: “Als we slapen, zullen we hem niet missen.” En hij viel meteen in slaap.
Vanmiddag heb ik voor je gebeden op de afgesproken tijd. Sorry, ik was een minuut of tien te laat.
Tenslotte wil ik zeggen dat ik me zoveel beter voel nu ik weet wat ik zal ontvangen als gevolg van wat ik nu doormaak. Ik dank onze Vader in de hemel oprecht. Zijn plannen zijn absoluut de beste. Dat kunnen we niet ontkennen. Dus, wat valt er nog meer te zeggen? Ik zal Zijn plannen met vreugde aanvaarden.
Ik hou van jou! Ik ga nu naar bed.
12 december 2018, 03:52 uur
Inmiddels is Li vrijgelaten, maar bij terugkeer van hem en zijn gezin in hun woonplaats, zijn zij opnieuw verdreven door de Chinese overheid. Die stond letterlijk voor de deur opgesteld met een tijdelijke politiepost. Hoe Li en zijn familie dit ervoeren, lees je hier.
