Jezus, de Vredevorst, beloofde gek genoeg ‘geen vrede maar het zwaard’. Sinds Hij deze woorden sprak, zijn christenen voortdurend het doelwit van grote verdrukking. Is dit lijden zinloos? Of kan het zo zijn dat er midden in juist deze ‘modder’ nieuw leven verborgen zit?
Alleen de duivel kan achter het volmaakte kwaad zitten dat afgelopen eeuwen over de volgelingen van Christus is uitgestort. Dit kwaad heeft in onze eeuw een bloedige climax bereikt. Is dit lijden zinloos? Hoe moeten christenen hiermee omgaan? Ik zou willen stellen dat christenen die vandaag de dag onder grote druk leven, een voorbeeld zijn voor gelovigen in de vrije wereld. Ik geloof vast dat het ons goed doet om Christus in het leven van Zijn heiligen te zien.
"Kan het zo zijn dat er midden in juist deze ‘modder’ nieuw leven verborgen zit?"
Ruilen
Een gevangene vanwege Christus die ongenadig hard werd geslagen, zei eens: “Veel mensen zijn bang voor het lijden. Vroeger was ik dat ook. Maar de aanwezigheid van de Heere in de gevangenis heeft mij zoveel vreugdevolle momenten gegeven. Ik zou dit niet willen ruilen voor jaren van makkelijk leven in vrijheid.”
De bijbeltekst “Alle dingen kan ik aan door Christus, Die mij kracht geeft” (Filippenzen 4:13) wordt door westerse christenen vaak aangehaald. Ik merk dat ze de tekst vaak een positieve draai geven. Paulus heeft het hier niet over hoogtepunten in het leven. Hij zegt juist dat hij alle dieptepunten kan verdragen, waaronder honger, vernedering en gebrek. Vervolgde christenen weten diep van binnen dat een christen verdrukking niet kan ontvluchten. Het hoort bij een leven met Christus. Ze zien de woorden van Paulus als een vaste belofte dat Christus kracht zal geven om het lijden te dragen.
"Ik zou dit niet willen ruilen voor jaren van comfortabel leven.”
Smeltend ijs
Ik stel u graag voor aan Victor. Ik ontmoette hem nadat hij 24 jaar in de gevangenis had gezeten. Na twintig jaar martelingen en eenzame opsluiting, werd deze broeder naar een werkkamp in Noord-Siberië gestuurd, waar het ijs nooit smelt. Ik vroeg hem: “Hoe kon je dit lijden verdragen na al die jaren eenzame opsluiting en een hongerdieet?” Hij antwoorde met het zingen van een lied dat hij zelf had gemaakt: “Met de vlammen van het liefdesvuur die Jezus zelf in mijn hart ontstoken heeft, deed ik het ijs van Siberië smelten. Halleluja.” Zijn gezicht straalde.
Ik voelde me onwaardig toen ik voor zo’n man stond. Wat een geloof! Natuurlijk, er zijn maar weinig mensen die in zo’n situatie terecht komen. Maar wat is er veel kou in de wereld! In gevangenissen, op plaatsen waar oorlog is of daar waar de liefde is verkild. Als het om je heen ijskoud is, wanhoop dan niet. IJs kan smelten wanneer de liefde van Jezus in je hart brandt.
"Als het om je heen ijskoud is, wanhoop dan niet."
Liefde voor daders
Hoe kijken vervolgde christenen naar degenen die hen – vaak met intens genot – pijnigen? Zo vaak is hun reactie vol liefde, in de wetenschap dat hun beulen zonder Christus voor eeuwig verloren zijn. Ik denk aan het bijzondere gebed van een vrouw in een Siberisch kamp. Ze bad: “O God, ontvang al mijn lijden, mijn moeheid, mijn vernederingen, mijn tranen, mijn heimwee, mijn honger, alle bitterheid die in mij leeft. Lieve Heere, heb medelijden met hen die ons vervolgen en ons dag en nacht martelen. Geef ook hen de genade van het kennen van Uw zoete en vreugdevolle liefde.”
Op een keer, toen ik zelf in de gevangenis zat, werd er een voorganger in onze cel geworpen. Hij was verschrikkelijk geslagen en zat volledig onder het bloed. Sommige gevangenen vervloekten de communisten voor deze daad. De voorganger zei fluisterend: “Vervloek hen alsjeblieft niet. Wees stil, ik wil voor hen bidden.”
“Vervloek hen alsjeblieft niet. Wees stil, ik wil voor hen bidden.”
Kwalijk
Eens zat ik in de cel met een man. Ik had hem – toen ik nog vrij man was – tot Christus gebracht. Zijn vrouw en zes kinderen bleven zonder hem achter. Ik vroeg hem: “Neem je het mij kwalijk dat ik je Christus heb verkondigd en jouw familie daardoor in diepe ellende verkeert?” Hij antwoordde: “Ik heb geen woorden om mijn dankbaarheid te betuigen. Je hebt mij bij zo’n geweldige Zaligmaker gebracht. Ik zou niets anders gewild hebben.”
Zijn antwoord was zo typerend voor velen die door de eeuwen heen hebben geleden vanwege Christus. Uit de modder van het lijden groeit de lelie van vreugde in God op.
