SDOK organiseerde samen met zusterorganisaties een weeklange training over christenvervolging voor voorgangers uit Oekraïne en de aangrenzende Russische delen.
Twee zaken vielen op aan de bijeengekomen voorgangers. Ten eerste ondervinden ze extreme moeilijkheden en dienen ze onder gevaarlijke omstandigheden en daarnaast kiezen ze ervoor om dit niet uit de weg te gaan, maar juist daar waar ze geroepen zijn een getrouwe getuige van Christus te blijven.
Bijzondere redding
Een medewerker van SDOK sprak voorganger V. Hij koos ervoor om niet te vluchten, maar om samen met zijn familie te blijven in het oorlogsgebied. Voorganger V. vertelt:
"Toen de oorlog in onze regio uitbarstte, kregen we verschillende voorstellen van mensen die ons wilde helpen met evacueren. Ik stemde ermee in dat mijn vrouw met onze kinderen zou vertrekken, maar ze weigerde. Ze zei dat ze me niet alleen zou laten. We hadden vier kleine kinderen bij ons. Het was geen makkelijke keus. Velen vonden het niet goed wat we deden. Sommigen zeiden dat God ons verantwoordelijk zou houden voor het feit dat onze kinderen opgroeiden in oorlogsomstandigheden, maar we wisten dat zelfs in deze omstandigheden God zou blijven wie Hij altijd was.
Tijdens de oorlog hadden we erediensten in de kerk en we misten geen enkele bijeenkomst. Op een keer, een paar minuten voordat we bij de kerk aankwamen, werd het gebied beschoten. Alle ruiten in dat deel van het stadscentrum waren kapot, alles was vernield door granaatscherven, en naast de plek waar ik altijd stopte en met mijn gezin uit de auto stapte, landde een enorme granaat die uit de grond stak. God bewaarde ons. Als we een paar minuten eerder waren gekomen, zouden we in het epicentrum van al deze explosies zijn geweest."
De voorgangers bidden met elkaar voor vertrek.Gods Koninkrijk
"Hoe je moet handelen als je land verdeeld wordt, moet iedereen voor zichzelf beslissen. Toen ik zag dat de splitsing in de samenleving een alarmerende omvang had aangenomen, dat mensen verdeeld waren, de ene of de andere kant steunden, besefte ik dat het onmogelijk was om ze te verzoenen of te overtuigen. Daarom begon ik te preken over het Koninkrijk van God. Het hele jaar lang was het hoofdthema van mijn preken in de kerk de woorden van Jezus aan Paulus: "Onze woonplaats is in de hemel, Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld." Door deze constante herinnering vond er na verloop van tijd verzoening plaats tussen mensen in de kerk.
Ik ben er getuige van dat elke splitsing in de samenleving gevolgen heeft voor de kerk. Daarom is het belangrijk dat predikanten dit begrijpen en een uitweg uit zo'n crisis bieden door te prediken over de ware waarden die in het Woord van God staan."
