Gevangenismuur wordt Bijbel

Toen Landan gevangen zat, kreeg ze van God bijbelverzen. Ze schreef ze allemaal op de muur van haar cel.

"Ik was ongeveer negentien jaar oud en het was duister in mijn leven. Ik was geboren in een moslimgezin maar ik had nooit vreugde of vrede gehad, ik had nooit de aanwezigheid van God in mijn leven ervaren. Een van mijn familieleden vroeg mij mee naar de kerk. Daar ervoer ik Gods aanwezigheid voor de eerste keer.

Zowel mooi als moeilijk
In Iran is het niet makkelijk om over Jezus te praten, het is zelfs gevaarlijk. Maar ik kon niet stoppen met vertellen over Jezus. Soms was ik in het bezit van wel vijftig Bijbels en ik deelde ze uit. Als ze mij zouden snappen met maar één Bijbel, zou ik al naar de gevangenis gestuurd kunnen worden.

Op een dag werd ik opgepakt en ik kwam in een isoleercel terecht. Dat was de moeilijkste ervaring in mijn leven. Maar het was ook de mooiste.

Ik ben geen held
Ik zat 25 dagen in eenzame opsluiting. Ik ben geen held, ik vond het niet fijn om alleen te zijn. Verschillende keren vroeg ik mijn ondervrager om een Bijbel. Hij zei: “We kunnen je er geen geven.”

Toen begon God Zelf mij verzen in herinnering te brengen die ik niet uit mijn hoofd had geleerd. Ik had deze teksten nodig om mijzelf te bemoedigen. Op een dag toen ik werd ondervraagd kon ik een pen verbergen en meesmokkelen naar mijn cel.

Van muur tot Bijbel
Elk vers dat ik van God kreeg begon ik op de muur van mijn cel te schrijven. De gevangenismuur werd mijn Bijbel, hij stond vol verschillende teksten. Ik had eerst geen hoop en ik wist niet hoe lang ik vast zou blijven. Zouden ze mij doden? Zouden ze mij daar voor altijd houden? Maar door middel van de bijbelverzen gaf God mij hoop.

Toen ik weer vrij was, ging ik naar huis en zocht ik direct mijn Bijbel op. In de gevangenis ontdekte ik dat ik zonder eten en drinken kan. Maar ik kan echt niet leven zonder het Woord van God!"

Bron: 24-7 Prayer (video)