"Ik wilde heel graag naar school." vertelt Aisha. “Maar als je opgroeit in een islamitisch milieu ben je meer bezig om een goede moslim - en als meisje een goede moeder- te worden.” Aisha zit goed op schema; trouwt op haar achttiende, bevalt een jaar later een krijgt een zoontje, dat zij en haar man Abdullahi noemen.
Aisha krijgt later toch de kans om te gaan studeren. Ze gaat naar het College van Islamitische en Arabische studies in Bauchi en wordt de kartrekker van de Federatie van Moslimvrouwen. Ze bouwt haar woonkamer om tot een gebedsplek voor vrouwen. “Ik was een zeer fanatieke moslima. Ik geloofde wat er werd gezegd over christenen: het zijn ongelovigen, zij aanbidden God niet. Kom niet in hun buurt en sluit er zeker geen vriendschap mee, want hun omgang met hen kan je jouw omgang met Allah kosten.”
Migraine
“Ik leed in die tijd enorm onder heftige migraine. Ik heb van alles geprobeerd en allerlei traditionele genezers geraadpleegd, maar niets hielp. Als laatste redmiddel, vertelde men mij, zou ik vier keer een aantal teksten uit de Koran moeten reciteren en daarna vier rammen moeten slachten. Als dat niet zou werken, zou ik sterven.”
“Het hielp niet. Ik trok toen de conclusie dat ik ten dode was opgeschreven. Ik ging naar de badkamer om mijn rituele wassing uit te voeren en daarna mijn laatste gebed uit te spreken. Zover kwam ik echter niet. Op dat moment voelde ik een stem die zei: ‘Ik heb jou op het oog om mij te aanbidden.’ Ik viel languit op de grond.
Ik wist genoeg van het christelijke geloof af om te weten dat deze zachte stem afkomstig moest zijn van de God uit de Heilige Boeken, die mensen persoonlijk benadert.”
Zoektocht
Door deze bovennatuurlijke gebeurtenis gaat Aisha op zoek. Ze doet steeds een stapje terug in haar functie rondom de islamitische vrouwengroepen en brengt veel tijd door in haar woonkamer. Op zoek naar God en Zijn zachte spreken tot haar. Haar zoektocht duurt vier jaar.
“Ik heb geen spijt. Dat ik levende God heb leren kennen veranderde mijn leven!"
Aisha: “Ik wist hoeveel ik te verliezen had, maar ik hunkerde naar redding. Iets wat in de islam niet voorkomt. Je redding verkrijg je alleen door je goede daden en zelfs dan kan Allah nog besluiten om je buiten te sluiten. Je hebt nooit zekerheid.
Ik las de Bijbel en bezocht kerkdiensten en daar ontdekte ik dat Jezus Christus aan het kruis alles heeft gedaan wat nodig is voor mijn redding. Het enige wat ik hoefde te doen is te geloven in Zijn gerechtigheid en dan zou ik vrij zijn van de vloek van de wet. Wat een bevrijding!”
Breekpunt
Aisha voelt zich klaar om met haar nieuw gevonden geloof naar buiten te treden. En dus vertelt ze het aan haar man. Maar het nieuws valt niet goed. Hij spant een rechtszaak aan bij het islamitische gerechtshof en eist al hun bezittingen en het voogdijschap over de kinderen op. Aisha’s predikant pleit voor overdracht naar een regulier gerechtshof en gelukkig voor Aisha is dat voorstel aangenomen. Anders was ze hoogstwaarschijnlijk haar kinderen kwijtgeraakt. De rechtbank geeft haar de keuze: scheiden van je man of van je nieuw gevonden geloof. Aisha kiest voor Jezus en haar man verlaat haar.
Aisha overweegt een eind aan haar leven te maken.
Een donkere periode breekt aan voor Aisha. Ze moet het huis uit en haar dochtertje wil bij haar vader blijven wonen. De moslimgemeenschap keert zich tegen haar en bij de meeste christenen is ze ook niet welkom, bang als ze zijn dat haar ex-man hun zal beschuldigen van bekeringsdrift. Ook haar ouders zijn boos en begrijpen niet waarom ze niet meer bij haar invloedrijke en welgestelde man is. Na al deze moeilijkheden neemt haar man ook nog wraak door haar huis plat te branden. Abdullahi zit middenin zijn tienertijd en trekt het niet meer. Hij besluit om bij zijn vader te wonen. Aisha heeft haar breekpunt bereikt. Ontdaan van ieder perspectief overweegt ze om een einde aan haar leven te maken.
Keerpunt
“Juist op dat moment kruiste een aantal werkers van een zusterorganisatie van SDOK (VOM, red) mijn pad. Zij hebben een nieuw onderkomen in een andere plaats voor mij geregeld en langzaamaan ebden mijn angst en spanning weg. Abdullahi was de eerste die het christelijk geloof aanvaardde en is weer bij mij gaan wonen. Mijn dochter Faiza heeft christelijke vriendinnen met wie ze veel heeft gesproken over het christelijk geloof. Ook Faiza nam de Jezus aan als haar Heere en Zaligmaker. Haar vader sloeg haar toen hij het hoorde en zei: ‘Mijn huis uit of ik vermoord je.’ Sindsdien wonen we met z’n drieën.”
Geen spijt
“Ik volg nu een studie op een christelijke opleiding en ik hoop straks voldoende kennis te hebben om anderen te onderwijzen. Ik hoop te gaan werken onder vrouwen die, net als ik, de islam hebben verlaten. Ook wil ik mensen van mijn eigen stam bereiken met de liefde van Christus.
We zijn een gelukkig gezin. Abdullahi is nu vijfentwintig jaar en zit op een bijbelschool en Faiza is zestien zit nog op de middelbare school.
Natuurlijk is mijn leven niet zonder angst. Mijn ex-man en zijn familie zijn op zoek om ons te vermoorden. Ik krijg regelmatig SMS’jes dat ik terug moet keren naar de islam, want anders zullen ze me doden. Maar ondanks de moeilijkheden en de onzekerheid heb ik geen spijt. Doordat ik de levende God heb leren kennen, is mijn hele leven veranderd en daardoor ben ik tot mijn doel gekomen. God heeft ons gemaakt om Hem te volgen, te gehoorzamen en Hem te aanbidden.”
