Laila bekeerde zich tot het christendom. Ze woont samen met haar vader en broer die nog moslim zijn. Zij weten niet dat Laila christen is.
Laila is een ondergrondse gelovige.
"Toen ik net christen was, hield ik mijn geloof geheim. Mijn bijbel moest ik verstoppen. In de ochtend zong ik, als mijn vader naar zijn werk was, liederen tot eer van God. Ik deed de deuren en ramen dicht omdat de huizen erg dicht op elkaar staan. Ik was bang dat ze mij konden horen.
Op mijn telefoon luisterde ik naar preken, christelijke seminars en liederen. Op die manier groeide mijn geloof.
Hardop zingen en bidden is voor mij nog steeds niet mogelijk."
Veel Iraanse christenen komen samen in kleine ondergrondse huisgemeenten.
Uit veiligheidsredenen gaat Laila weinig naar de kerk.
"Ik ga weinig naar de ondergrondse gemeente. Als ik vaak langere tijd van huis ben, zal dit opvallen. Mijn vader en broer weten niets van mijn christen-zijn. Ze zullen het ook niet begrijpen als ik ze het vertel. Het is ook niet wijs om te zeggen. Dat zal alleen problemen veroorzaken", vertelt Laila.
"Het grootste verschil is dat ik vroeger Allah moest zoeken. Ik moest naar de graven van islamitische heiligen om daar iets aan God te vragen. Via die heiligen moest ik geholpen worden. Geen van die zogenaamde heiligen heeft mij kunnen helpen.
Ik ben zelfs in Mekka geweest. Ook daar vond ik niet het contact met Allah waar ik zo naar verlangde. Nu ik Jezus ken, hoef ik God niet te zoeken. Hij is bij mij, naast mij, in mij en ik ervaar Hem. Ik hoef niet meer naar de graven te gaan. God is het begin en het einde. Hij woont in mijn hart."
Laila is zich erg bewust van de gevaren die het christen-zijn in Iran met zich meebrengt. Toch verlamt dit haar niet. Laila gelooft dat God haar zal beschermen wat er ook gebeurt.
Bid met Laila mee
Laila vraagt ons voor haar te bidden: "Bid dat ik zal groeien in mijn geloof. Dat ik meer en meer bij Jezus kom. Bid dit voor mij en ook voor de andere broers en zussen in Iran. Bid dat God ons allemaal beschermt."
