Parveen zag altijd uit naar de zondag, de enige dag dat ze niet hoefde te werken. Zondag was de dag dat ze een kerkdienst kon bijwonen en bij haar familie thuis kon zijn. Ze genoten er vaak van om samen de Bijbel te lezen. De andere zes dagen van de week bracht Parveen door als hulp in de huishouding in een moslimhuis. Haar loon? Zeventien dollar per maand. Op die manier kon ze haar familie een beetje ondersteunen.
Brandende sigaretten
Toen kwam de zaterdag. Die dag stond haar baas erop dat ze ’s zondags zou werken omdat er gasten kwamen. Toen Parveen weigerde haar enige vrije dag in te leveren – ze zei dat het haar dag was om naar de kerk te gaan en ‘een speciale dag voor het gezin’ – begonnen de kwellingen achter gesloten deuren. Klappen, stompen en schoppen. Bespotten van haar geloof. Proberen haar om te kopen. Urenlange marteling, waarbij onder andere brandende sigaretten werden uitgedrukt op haar polsen.
Urenlange marteling, waarbij onder andere brandende sigaretten werden uitgedrukt op haar polsen.
Twee dagen lang werd ze opgesloten in een kamer met weinig voedsel en geen water. Zelfs in die mensonterende situatie sprak Parveen woorden van geloof over haar Jezus.
Gered!
Parveens situatie is kenmerkend voor wat er gebeurt met veel christenen in Pakistan. Zelfs toen Parveens ouders probeerden haar te ontmoeten, werden ze met een smoesje weggestuurd. Uiteindelijk konden ze toch hun drieëntwintigjarige dochter weer mee naar huis nemen.
Steun
En net als bij Jozef in de Bijbel liet God een droom van Parveen uitkomen. Hij bracht iets goeds voort uit haar bestaan dat wel een gevangenis leek. Haar droom? Nieuwe kansen bieden aan jonge christenvrouwen die in soortgelijke omstandigheden verkeren. God opende die deur toen christenen haar een naaimachine gaven. Nu leert Parveen vrouwen naaien, zodat ze vanuit hun huis in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Nu ze niet meer bang hoeft te zijn om gemarteld en mishandeld te worden in een moslimhuis ziet Parveen haar werkplek thuis als veel meer dan een werkplek; het is ook haar plek voor aanbidding en gebed.
10 miljard roepies
Toen Parveens moslimbaas haar honderdduizend roepies voor het levensonderhoud van haar familie bood als ze weer moslim zou worden, reageerde ze meteen. ‘Al biedt u tien miljard roepies,’ zei ze, ‘dan nog zal ik de islam niet aanvaarden.’
Uit welke bron putte Parveen moed en vertrouwen? Misschien was het de bron die jaar na jaar gevuld was met zondagen die ze met haar familieleden besteedde aan het lezen van het Woord. Misschien waren het de uren die ze had gespendeerd aan het uit het hoofd leren van de Bijbel. Besteedt u tijd aan Gods Woord?
