Voor dit verhaal neem ik je mee naar een prachtig Indiaas landschap, rijkelijk begroeid met frisgroen gewas. In een klein maar gezellig dorpje spelen kinderen op straat en kletsen buren met elkaar.
Pas op!
Een stuk buiten het dorp staat een eenzaam huis. Pratik, een goedlachse man, doet open. Hij is dankbaar, zo vaak krijgt hij geen bezoek. In de omgeving is namelijk een flyer uitgedeeld met de waarschuwing: ‘Pas op, hier wonen christenen. Blijf er uit de buurt!’
Pratik, zijn vrouw en zijn kinderen zijn de enige christenen in een uitgestrekt gebied. Hun buren zijn hindoes. Onze broeder vertelt: “We zijn als verstotelingen. Niemand mag met ons praten en winkels weigeren ons iets te verkopen.” Boodschappen doet het gezin in een ander dorp, 16 kilometer verderop.
Bespuugd door vrienden
Sinds Pratik en zijn gezin de Heere Jezus volgen, hebben ze te maken met vervolging. Ze worden bespot en bespuugd door hun voormalige vrienden. Meerdere keren zijn ze al aangevallen en mishandeld, zelfs met de dood bedreigd. Pratik vat het in één zin samen: “We lijden om Christus’ wil.”
En dan komt het gedeelte van het verhaal dat me niet loslaat.
Pratik weet dat als hij terugkeert naar het hindoeïsme, alles wordt zoals vroeger. Dan zijn ze niet langer buitenbeentjes. Dan zullen ze weer onderdeel zijn van de gezelligheid en warmte van de gemeenschap. Dan wordt alles anders.
De onleliner
Maar (je raadt het al), onze broeder moet er niet aan denken! “Het gaat maar om een korte tijd! We willen niet dit leven. We willen juist het leven dat komt. Want dan zullen we bij Christus zijn.”
Pratik is even stil, glimlacht en zegt dan:
“Ik wil alleen Jezus.”
En toen werd ik stil.
Weet je wat ik makkelijk vind? Het leven waarderen om wat ik heb. Om hoe het gaat. Om wat ik krijg. Om gezelligheid, warmte en gemak.
Weet je wat ik niet makkelijk vind? Alleen in Jezus vreugde vinden. Juist wanneer 'dat wat ik heb' tegenvalt. Dan kom ik mijzelf in de put tegen. En dan moet ik tegen mezelf gaan preken, á la psalm 42: ‘Hoop op God, Arco, sla je oog naar boven. Hier op aarde is het niet.’
En af en toe kan ik wel wat aanmoediging gebruiken. Daarom dus die bijbellegger.
Bijbellegger
De bijbellegger kun je hier bekijken. Wil je er ook één? Stuur mij een e-mail (social@sdok.nl) of stuur ons een berichtje via dit formulier, dan stuur ik er eentje naar je toe.
