De 35-jarige Avdhesh Savita is thuis als twee politieagenten aankloppen. Ze grijpen de voorganger beet en nemen hem in een jeep mee naar Orai, een ander dorp in de Indiase staat Uttar Pradesh. “Vanaf het moment dat ik in de jeep zat, begonnen ze me te slaan”, vertelt Savita. Aangekomen in Orai trekken de politieagenten, die radicale hindoes blijken te zijn, de voorganger uit de auto.
“Tijdens de beproeving bleef ik maar bidden, ik was niet bang om te sterven."
Een grote groep hindoes wacht Savita op en scheldt hem uit. Ze scheren de helft van zijn hoofdhaar, de helft van zijn snor en een wenkbrauw af. Dan zetten ze Savita op een ezel en rijden hem door de straten van Orai. “De menigte schreeuwde: ‘Dood hem, hak hem in stukken!’”, vertelt de voorganger. “Tijdens de beproeving bleef ik maar bidden, ik was niet bang om te sterven. Ik dacht: ‘Dit is de dag waarop ik voor mijn Redder zal staan’. Ik dacht ook aan mijn kinderen. Ik maakte me zorgen; ze zijn nog zo jong.” De politie maakte een einde aan de vernedering en nam Savita mee naar het bureau.
Volgens een lokale voorganger is de vernedering van Savita een wraakactie van Jatav, een plaatselijke hindoe. Jatav deed samen met drie anderen mee aan een christelijke cursus. Tijdens die cursus vroeg hij Savita om geld. Toen de voorganger dat weigerde, dreigde hij hem vals te beschuldigen. Hij voegde daad bij het woord en vertelde aan hindoeradicalen dat de voorganger hem had opgesloten om hem zo dwingen christen te worden.
Savita woont nu tijdelijk bij zijn ouders in een ander dorp. Zijn vrouw en kinderen moeten thuis blijven om voor de dieren te zorgen. “Mijn oudste drie kinderen gaan uit angst niet naar school. We zijn bang dat ook zij worden ontvoerd en op dezelfde manier worden vernederd.”
Ook de broer van Savita is geraakt door de gebeurtenis. “Mijn broer is in shock, maar wat kunnen wij doen? We zijn van de laagste kaste. Zelfs míjn gezin is erg bang.” Hij vervolgt: “Ik denk dat het beter zou zijn geweest als ze hem hadden gedood. Deze vernedering is veel erger dan de dood.”
Savita zelf is dankbaar, ondanks de vernedering: “Ik dank God dat ik te maken heb gehad met vervolging. Ik ben dankbaar voor dit voorrecht.”
