Vijf brieven geven uniek inkijkje in leven Noord-Koreaanse christenen

Vijf brieven van Noord-Koreaanse christenen die in het buitenland werken, geven een uniek inkijkje in hun leven in hun gesloten land. De brieven zijn deze week vrijgegeven door Voice of he Martyrs, de zusterorganisatie van SDOK die wereldwijd vervolgde christenen helpt. “Ik wist het eerst niet, maar nu weet ik dat we minder vrij zijn dan dieren die niet naar buiten kunnen.”  

De brieven, gedateerd eind december, zijn geschreven door Noord-Koreaanse arbeiders als reactie op zorgpakketten die Voice of the Martyrs Korea via haar lokale arbeiders heeft verstrekt. Volgens dr. Hyon Sook Foley van VOM Korea bevatten de zorgpakketten medicijnen, hygiëneproducten en een luisterbijbel.

"De vijf brieven laten zien dat werknemers vrijwel geen praktische keuzes tot hun beschikking hebben om hun gezondheid en hun leven te beschermen", zegt Foley. “Een Noord-Koreaanse arbeider schreef dat ze ‘minder vrij zijn dan dieren’, terwijl een ander zichzelf voordat hij God kende, omschreef als een ‘hulpeloos stervende slaaf’.”

De brieven vermelden ook iets over de gezondheidssituatie van de arbeiders. Foley zegt het erop lijkt  dat covid-infecties wijdverspreid  zijn onder groepen Noord-Koreaanse arbeiders in het buitenland. “De Noord-Koreaanse arbeiders schreven dat ze bang zijn dat als ze blijven werken, ze besmet zullen raken en zullen sterven door een gebrek aan medische behandeling. Maar ze zijn ook bang dat als ze ontsnappen, ze hun familie en vrienden in Noord-Korea nooit meer zullen zien. Een arbeider schreef: 'Wat er ook voor nodig is, we proberen terug te gaan naar Joseon' (Noord-Korea)."

Open voor Gods Woord

André van Grol, directeur van SDOK, zegt dat Noord-Koreanen worden uitgebuit maar dat hun werk in het buitenland tot een nieuw perspectief leidt. “De overheid wil harde valuta en ontvangt deze over de rug van de eigen bevolking. Wanneer Noord-Koreanen naar het buitenland wordt gestuurd om te werken, komen ze erachter dat wat hen is voorgehouden als waarheid, een leugen blijkt te zijn. Hierdoor komt het beeld dat men heeft van de Noord-Koreaanse leider, Kim Jung-il, onder druk te staan. Ook stellen Noord-Koreanen vragen over het wel of niet bestaan van God. Wat opvalt, is dat deze mensen die met zware onderdrukking te maken hebben, op een bijzondere manier openstaan voor God en Zijn Woord.”

Voice of the Martyrs Korea levert audio- en gedrukte Bijbels aan Noord-Koreanen in Noord-Korea, maar ook aan Noord-Koreaanse arbeiders die in het buitenland werken, en daarnaast aan Noord-Koreaanse vrouwen die als seksslavin worden verhandeld in China. De Bijbels worden individueel en rechtstreeks aan ontvangers gedistribueerd, vaak als onderdeel van kleine zorgpakketten met andere artikelen zoals mondkapjes, medicijnen en hygiëneartikelen. De distributie wordt gedaan door ondergrondse christenen uit Noord-Korea en de andere landen waar Voice of the Martyrs Korea de Noord-Koreanen bereikt.

Bief 1 ‘Nog nooit gehoord van Kerst’

Ik wist het eerst niet, maar nu weet ik dat we minder vrij zijn dan dieren die niet naar buiten kunnen. Als ik de wereld niet kende, zou het gemakkelijker zijn geweest om dat te verdragen, maar nu is het moeilijk ermee om te gaan. (…) Ik praat echter elke dag met mijn kameraad over de Bijbel. We hebben een relatie ontwikkeld waarin we voor ons leven van elkaar afhankelijk zijn. Zelfs als we teruggaan naar Joseon, hebben we het plan om onze ouders en broers over God te vertellen die we hebben leren kennen. Onlangs leerde ik iets over Kerst, waar ik in Joseon nog nooit van had gehoord, en leerde ik dat het de dag was waarop Jezus werd geboren. Ik ben erg geschrokken dat het een internationale feestdag is die alleen Joseon-mensen niet kennen. Waar we ook gaan, we zijn bij God, dus we zijn nooit bang. Wij geloven dat God ook in het nieuwe jaar bij ons zal zijn. Respect!

Brief 2 ‘Zonder God hulpeloze, stervende slaaf’

Het is een tijdje geleden dat ik u iets stuurde. Het is xx jaar geleden dat ik vanwege covid-19 niet naar mijn geboorteplaats in Joseon kon gaan. Ik was uitgeput en moe. Als ik God niet had gekend, zou ik misschien gewoon een hulpeloze, stervende slaaf zijn geweest. Tijdens de ‘Arduous March’ [Een Noord-Koreaanse herdenkingsdag, red] werden veel mensen in groepen gedood, maar zelfs dat zou niet zo pijnlijk zijn geweest toen ik me ziek voelde. Ik vertrouw op God en bid, zodat ik hoop kan hebben zonder in te storten. Ik zie Gods liefde in de medicijnen en het voedsel die je me hebt gestuurd. Ze zeggen dat de deuren van Joseon volgend jaar open gaan. Alle mensen die besmet zijn met covid-19 zijn dood, dus wat er ook voor nodig is, we proberen terug te gaan naar Joseon. Ik vind het heel erg dat ze niet naar de hemel kunnen gaan omdat ze God niet kennen. Ik geloof dat God ons zal beschermen en bij ons zal zijn in het nieuwe jaar. Bedankt.

Brief 3 ‘Verliefd op de Heilige Geest’

Hallo, hoe gaat het met je? Ik en mijn drie kameraden worden elke dag verliefd op de Heilige Geest. Omdat Hij ons dagelijks brood is. God is elke dag bij ons zoals we elke dag ademen en eten. Wij vinden God misschien sneller dan anderen omdat onze situatie erg pijnlijk en moeilijk is. Maar wat duidelijk is, is dat als we God niet hadden gekend, we alles zouden hebben opgegeven en een leven zonder hoop zouden hebben geleid. 2022 is alweer ten einde. Ik geloof dat God ons volgend jaar nieuwe hoop zal geven en ik zal ervoor bidden. Kameraad xx, die ziek was, overleefde nadat ze de medicijnen had ingenomen die de Chinese baas haar had gebracht. We denken dat het allemaal door Gods hand is geleid. Ik toon alle respect voor iedereen.

Brief 4 ‘Moet ik vluchten?’

Toen ik Jezus leerde kennen, had ik de wens om naar een kerk te gaan waar Zuid-Koreanen en Chinezen naar toe gaan. Voor nu denk ik dat ik moet vluchten om die wens in vervulling te laten gaan. Het is moeilijk voor te stellen ergens heen te gaan en mijn ouders en jongere broer in Joseon achter te laten. Daarom voel ik me tegenwoordig erg verward. Zal God mij de weg wijzen als ik tot Hem bid? Ik dank God gewoon dat hij me alle pijn heeft laten vergeten die ik nu doormaak. Ik wil mijn kameraden die God niet kennen over Hem vertellen. Ik wil alle leerkrachten bedanken die ons niet zijn vergeten en ons elke keer hebben geholpen en een gelukkig nieuwjaar wensen. Respect.

Brief 5 ‘We weten niet wie sterft’

Meer dan de helft van de medewerkers van onze fabriek is besmet met covid-19. We weten niet wie wanneer zal sterven. Ik kan niets anders doen dan bidden. Bid alstublieft voor ons. Bedankt voor het sturen van medicijnen en huishoudelijke artikelen. Ik wens u een gelukkig nieuwjaar. Respect!