Zodra de invasie van de Russen in Roemenië begon, dankte Richard God voor deze bijzondere mogelijkheid om het Evangelie te delen met de Russische soldaten die per trein het land binnenkwamen. Richard ging in Boekarest naar het treinstation, deelde er zoveel mogelijk traktaatjes uit aan Russische soldaten en vertelde hen over Jezus.
Eindelijk was er een manier voorhanden om de rijkdom van Gods Woord met hen te delen!
Ondanks het feit dat zij ‘de vijand’ waren, zag Richard de invasie vooral als een door God gegeven gebedsverhoring. Eindelijk was er een manier voorhanden om de rijkdom van Gods Woord met hen te delen!
De laatste tijd moet ik vaak denken aan de manier waarop Richard Wurmbrand deze invasie gebruikte tot eer van God. Ik vraag me af of wij hier iets van kunnen leren, nu ook ons land steeds meer nieuwe inwoners krijgt. Mensen die uit landen komen waarvoor we misschien al langere tijd baden. Landen die grotendeels gesloten leken voor het Evangelie. Geeft God ons nu een unieke mogelijkheid om hen met het Evangelie te bereiken?
De vluchtelingenstroom stelt ons voor allerlei vraagstukken, waarop geen gemakkelijke antwoorden te geven zijn. Maar misschien kunnen we ook eens op de manier van Richard Wurmbrand naar deze ontwikkelingen kijken? Zien we ook de mogelijkheden?
