De voorganger uit Kazachstan wist dat ze hem zouden drogeren tot een punt waarop hij zijn gedachten zou kwijtraken. De moed zonk hem in de schoenen. Hij wilde niet dat zijn zeven kleinkinderen hem in een dergelijke staat zouden zien. Hij was niet bang om te sterven, de dood schrikte hem niet af, maar zijn verstand verliezen vond hij het ergste wat hem zou kunnen overkomen.
De beschuldiging
Bakhytzhan werd in mei 2013 gearresteerd na een valse beschuldiging. Hij zou de gezondheid van een kerklid van Grace Church, een wettelijk geregistreerde kerk in Kazachstan, in gevaar hebben gebracht. De autoriteiten hadden vijf aanklachten tegen de voorganger ingediend, waaronder het oproepen tot religieuze haat.
De psychiatrische kliniek
Het verblijf in de gewone gevangenis in Astana naderde zijn einde. Bakhytzhan zou worden overgeplaatst naar een psychiatrische kliniek, mogelijk omdat hij als staatsgevaarlijk werd gezien. Voor zijn vertrek, kreeg hij bezoek van een goede vriend en broeder in Christus. De predikant zei met tranen in zijn ogen: “Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik gezond van geest ben.”
“Waar is je geloof?” antwoordde zijn vriend. Die eenvoudige vraag was net de bemoediging die de voorganger nodig had. “Het voelde alsof ik onder de vleugels van onze opgestane Heere schuilde”, vertelt hij. Bakhytzhan keek ineens heel anders naar de tijd die voor hem lag.
“We bespeuren in jou geen greintje kwaad. Dat zien we nooit.”
De bekentenis
De gevangenisambtenaren gaven Bakhytzhan opdracht op te schrijven hoe hij christen was geworden. De voorganger deelde graag zijn getuigenis met hen en vertelde over Jezus. In zijn bekentenis beschreef hij gedetailleerd wat Jezus voor hem heeft gedaan. En als predikant kon hij het niet nalaten een preek te schrijven en die aan zijn bekentenis toe te voegen.
De wurggreep
Op een nacht, toen de voorganger sliep, voelde hij plotseling een hand om zijn keel die hem probeerde te wurgen. Hij greep de hand instinctief vast om hem weg te trekken en keek daarbij recht in de ogen van zijn celgenoot, die vol duisternis en kwaad waren. Ondanks de hachelijke ervaring ervoer hij innerlijke vrede. “Wat heb je nodig?” vroeg hij de man.
Plotseling veranderde de houding en het gedrag van de gevangene. “Wanneer kunnen we hier weg?” vroeg hij. De voorganger legde hem terug in bed en bad voor hem.
Na dit incident, begon Bakhytzhan zijn celgenoten als zieke kinderen te zien. Hij had medelijden met hen en voelde liefde voor hen. Hij bad voor hen en deed wat hij kon om hen te helpen. Omdat hij wist dat hij elke dag gedrogeerd kon worden, gebruikte de voorganger elk moment om het Evangelie met zijn medegevangenen te delen.
De injectie
Op een dag was het zover: iemand kwam de cel binnen met een injectienaald. Bakhytzhan wendde zich tot zijn celgenoten om hulp. Toen hij na de injectie het bewustzijn bijna verloor, riep hij: “Ik ga dood!” Zijn medegevangenen die hem niet wilden verliezen, riepen de bewakers. “De oude man sterft!” schreeuwden ze.
De bewakers renden de cel in en droegen de voorganger naar de gang. Nadat ze hem hadden geholpen om weer bij bewustzijn te komen, gaf de dokter opdracht dat de voorganger niet meer gedrogeerd mocht worden.
De psychiater
De meeste gevangenen op de psychiatrische afdeling kregen de psychiater maar een of twee keer te zien, maar hij werd achttien keer opgeroepen. “Waarom ben je zo bezorgd over mij?” vroeg hij de psychiater. “Je hebt zo’n interessant karakter”, vertelde zij. “We bespeuren in jou geen greintje kwaad. Dat zien we nooit.”
“Christenen mogen kwaad niet met kwaad beantwoorden”, vertelde hij haar. “Ons doel is om mensen te zegenen. We zijn geroepen om zowel vrienden als vijanden te zegenen met een oprecht hart.”
De expert
Uiteindelijk riep de kliniek de hulp in van een onafhankelijk expert om het verblijf van de voorganger te evalueren. “Ik begrijp niet hoe je hier terecht bent gekomen”, vertelde de expert hem. “U bent volledig toerekeningsvatbaar.”
De autoriteiten besloten dat de predikant terug kon naar de gevangenis. In een periode van negen maanden gevangenschap, kwamen meer dan honderd medegevangenen tot Christus. Zelfs net vóór dat hij de psychiatrische kliniek verliet, kon hij nog verschillende mensen tot Christus leiden.
De vrijlating
Voorganger Bakhytzhan Kashkumbaey werd in februari 2014 vrijgelaten. Vier van de vijf aanklachten vervielen. Hij is teruggekeerd naar huis maar staat onder huisarrest. Elke twee maanden moet hij zich bij de politie melden. Hij blijft zijn gemeente dienen.
Bakhytzhan vindt dat zijn verblijf in de cel geen verloren tijd is geweest. “Terwijl ik in de gevangenis zat, zorgde de Heilige Geest ervoor dat ik was omringd met gebeden. We moeten hetzelfde doen voor zowel vrienden als vijanden. Bid dat ze God zullen leren kennen en Hem innig zullen liefhebben.”
