Zit jij ook weer in je alles-is-weer-begonnen-routine? Om eerlijk te zijn, ik moet altijd even wennen na de vakantie. Alsof je een bord met 'moet'-dingen voorgeschoteld krijgt. Werk en kerk, klusjes, verjaardagen. En toen las ik het verhaal van Yemane…
‘Het gat’
Yemane, een alleenstaande christen uit Eritrea, staart naar de kleine opening, ongeveer twee meter boven zijn hoofd. Voor de zoveelste keer zit onze broer in ‘het gat’. Net als voorgaande keren zal hij hier zo’n twee dagen moeten doorbrengen, zonder eten of drinken. De reden? Omdat hij zijn geloof in Jezus niet kan verzwijgen voor zijn collega-militairen. Het effect van de straf? Nihil.
Wanneer ik dat deed, kwamen bewakers naar me toe om mij te slaan
Gevangenis
Omdat Yemane niet lijkt te reageren op de straffen, wordt hij naar de gevangenis gestuurd. Maar ook hier trekt hij zich niets aan van waarschuwingen. Eerst houdt Yemane nog in het geheim bijbelstudies met medegelovigen. Zijn Bijbel scheurt hij in vieren en elk stuk verstopt hij op een andere plaats.
Na dit voorzichtige begin pakt Yemane zijn oude ‘werk’ weer op. Hij neemt geen blad voor de mond, iedereen moet het weten! Zijn medegevangenen horen hem telkens weer spreken over Christus. Yemane zegt daarover: “Wanneer ik dat deed, kwamen bewakers naar me toe om mij te slaan. Op die momenten dacht ik aan Jezus, hangend aan het kruis, en voelde ik de pijn van de slagen niet.”
Coma
Langzamerhand ontdekken ook de gevangenisbewakers dat onze broeder zich niet veel aantrekt van fysiek geweld. Hij krijgt een kamer alleen. Na zes maanden in een isoleercel raakt Yemane in een coma vanwege uitdroging en extreme hitte. Veertien dagen later komt hij bij; Yemane blijkt gedeeltelijk verlamd. De overheid laat de zwaar gehavende christen vrij, om te voorkomen dat hij een martelaarstatus krijgt binnen de Eritrese kerk.
Verlamd, gevlucht maar nog steeds overvloedig in het werk van God.
Vluchteling
Vraag me niet hoe, maar het lukt Yemane om Eritrea te ontsnappen. Hij strijkt neer in een vluchtelingenkamp in het grensgebied met Ethiopië. Overdag verkoopt Yemane wat prullaria langs de weg. De winst die hij overhoudt, geeft hij weg aan bijvoorbeeld straatkinderen. Verlamd, gevlucht maar nog steeds overvloedig in het werk van God.
Onze broer uit Eritrea is nog steeds vol vreugde voor de Heere GodWat een verhaal…
Ik zat dus met mijn kopje muntthee en al mijn ‘moetjes’ aan tafel. En dan lees je over een christen die doet wat Jezus zegt, ‘Ga dan heen, en vertel iedereen het goede nieuws’. Ik moet al zoveel, dacht ik. En eigenlijk verwacht God ook van mij dat ik getuig… Help!?
Ik dronk mijn thee op en zette mijn moetjes aan de kant. Ik denk niet dat de Heere God wil dat we meer doen. Volgens mij heeft Hij liever dat we dingen anders doen. Een kwestie van prio’s dus. Yemane stelde de Heere God en Zijn opdracht boven zijn werk, levensluxe, geluk en vrijheid. Zijn levensverhaal weerspiegelt Jezus’ woorden: 'Kom, verloochen jezelf en volg mij.'
Wat zijn jouw prio’s?
P.S. Wil je voor Yemane bidden? Hij vraagt: “Bid voor mijn genezing, zodat ik de Heere kan dienen. Bid voor de mensen in Eritrea, dat ze vrij zullen zijn.”
