De schrijver
Eind 2015 stond er opeens politie voor de deur van Li Guozhi, voorganger van een Chinese gemeente. Sindsdien zit hij vast. Hij zou een gevaar voor de Chinese staat zijn. Volgens betrouwbare bronnen wordt Li gemarteld, en flink ook. Af en toe laat hij iets van zich horen, door middel van deze brief aan zijn vrouw bijvoorbeeld.
De brief
Li schrijft over het gewone leven: “Wees niet te zuinig. Koop wat vlees, kip en vis voor onze zonen. Ze zijn op dit moment in de groei.”
De voorganger schrijft vooral ook over rust:
“God heeft mij een jaar van rust na 23 jaar hard werken. Vroeger, toen ik buiten de gevangenis was, kwamen dingen altijd in een continue stroom op me af (…). De Israëlieten werkten steeds zes jaar en namen het zevende jaar rust.
Het maakt niet uit of de golven rustig kabbelen of dat de zee brult, onze harten vinden rust in God.
Dit [de gevangenis dus] is een goede plaats om te rusten; het afgesneden zijn van de wereld brengt me dichter bij God. Ik hoor niet langer lawaai maar kan beter luisteren naar de stem van de Heere.
Echte rust staat los van de omgeving. Het maakt niet uit of de golven rustig kabbelen of dat de zee brult, onze harten vinden rust in God, net zoals een gespeend kind slaapt in de armen van zijn moeder.”
De ontdekking
Na het lezen van de brief moest ik even stil zijn. Gewoon even niets. Laat dit nou het geheim zijn, de sleutel waar westerse christenen naar zoeken. Wat zou ik vreugdevol, moedig en vertrouwend zijn als ik wat meer zou kiezen voor stilte. Tijd waarin God mij kan vullen. Dan zou ik kunnen slapen in stormen, als een kind in de armen van zijn moeder.
